Laos, en jawel, yogacursus twee :) [2/2]

We werden opgehaald door Sacha, één van de docenten die er ook was tijdens m’n eerste cursus. Deze keer bleken er in plaats van zo’n 30 mensen slechts 8 mensen mee te doen! Da’s anders! Samen met Viviane (Quebec) en Natasha (Australië) werd ik geïnstalleerd in een van de tuktuks. Tijdens de rit zag ik de afslag naar de school waar ik bijna vijf weken heb doorgebracht. Van tevoren had ik al (met moeite) besloten om er niet langs te gaan. Een bezoekje zou leuk zijn voor mijzelf, maar het zou de kinderen in geen één opzicht goed doen.

Het voelde oprecht als thuiskomen: de sfeer, de geur, de mensen, de kleuren, en ga zo maar door. Wat was het fijn om weer in de natuur te zijn, zonder ook maar één voertuig te horen. Iedereen van de staff, zelfs Marina van de juice bar, herkende me meteen en gaf me een dikke knuffel. Het was fijn om iedereen weer te zien. Zij gaven ook aan dat ze het altijd zo’n fijn gevoel vinden als er mensen terugkomen, omdat zij óók constant met nieuwe mensen te maken hebben natuurlijk. Nadat we thee hadden gedronken en de eerste gesprekken hadden gevoerd werden we in onze kamers geïnstalleerd. Ik had weer precies hetzelfde bed, haha :D Even later stonden we in een cirkel rond de eettafel – zo beginnen we iedere maaltijd – en vroeg Joel wie de namen al wist te benoemen. Ik ging de uitdaging aan en had daarmee een coconut bliss shake gewonnen, whahah. Dit is te lekker voor woorden: Marina mixt kokosvlees, kokoswater en palmsuiker tot een romig drankje. Ik vond het heel fijn om zo’n klein groepje te hebben deze keer. Tijdens de eerste cursus deed ik niet eens de moeite om de namen van mensen te onthouden, gewoonweg omdat ik ontmoedigd werd door het grote aantal. Doordat de groep klein was ontstond er al snel een fijne en intieme sfeer.

Het programma zat hetzelfde in elkaar als mijn eerste cursus: ’s ochtends twee uur lang asana yoga en meditatie, om 14:00 dharma talks, om 16:00 een asana klas, om 18:00 chanting en meditatie, en om 20:30 een variërend avondprogramma. Tussen de lessen in hadden we vrije tijd, ontbijt, lunch en dinner. Het eten was wederom fantastisch. Zo hadden we op een avond bijvoorbeeld romige pompoensoep met sesamzaadjes en ‘room’ gemaakt van tofu, cashewnoten en mosterd. Heerlijk was dat. Deze keer zaten er geen koffie en/of vlees cravers in de groep – iedereen was erg like-minded wat voeding betreft.

Iedere avond stond er iets anders op het programma. De eerste avond hebben we in de ‘bioscoop’ filmpjes van Osho bekeken. Kennen jullie Osho? Je zou het eigenlijk eens moeten opzoeken op YouTube. Wat mij betreft is voornamelijk het filmpje ‘My life is full of jokes’ een aanrader. De tweede en vierde avond waren game nights: we speelden weerwolfje. Ik kende dit spel niet en ga het echt met me mee naar huis nemen! Het is hilarisch. De derde avond gaf Sean, de voormalige professionele goochelaar die nu manager is bij de yogacursus, een showtje weg. Hij wist me wederom te verbazen met al z’n bizarre mind tricks. Na de show had ik samen met Natasha en Maike een soort van… meidenavondje :p Natasha had allemaal interessante spullen in haar tas zitten. Zo maakten we een maskertje van baking soda gemengd met appelazijn. Onze gezichten en handen waren babyzacht! Verder had ze allerlei gezondheidsproducten bij zich: kruiden, pillen, poeders, en ga zo maar door. Ze had zelfs een waterdestilleerder bij zich!!!! Ook had ze een testje bij zich om het pH level van ons speeksel te meten. Dat was heel toevallig, want ik had daar zojuist een boek over gelezen. Het pH level van ons bloed en speeksel schijnt bij-zon-der belangrijk te zijn voor onze gezondheid. Indien de waarde onder 7 is, wat betekent dat het lichaam ‘acid’ is, hebben schadelijke microforms een hele grote kans om bacterieën en virussen te verspreiden. De schadelijke microforms hebben echter (zowat) geen kans als de waarde zich bóven de 7 bevindt – wanneer het lichaam ‘alkaline’ is. Mijn speeksel bleek het hoogste te zijn: 7,4. Tsjakka :p De laatste avond was het dansavond! Vier Khmer mannen kwamen traditionele muziek spelen en twee jongetjes kwamen met ons dansen. Omdat het Natasha’s verjaardag was hadden Sacha en ik die middag een vegan chococake gemaakt met o.a. banaan, sesamzaadjes en palmsuiker. Na het dansen zongen we voor Natasha en aten we de cake met z’n allen. Het was een succes!

Iedere avond laat, na een gezellige avond en een verkoelende douchebeurt, gleed er een extreem gevoel van geluk over me heen. Ik liep dan op m’n blote voeten, via de zandpaadjes, onder de sterren, omgeven door het geluid van krekels naar m’n bamboehut toe om een fijne nacht tegemoet te gaan. Nu weet ik al dondersgoed dat ik naar die momenten ga verlangen als ik weer thuis ben. Na een goede nachtrust werden we iedere ochtend wakker gemaakt door het geluid van de gong. We mochten onze eigen wekkers niet zetten. We mochten überhaupt geen mobiele telefoons gebruiken! En geen iPods. Alles puur natuur. Wat is het leven eigenlijk toch heerlijk zonder WiFi.

Ik moet zeggen dat ik de tweede dag al merkte hoeveel energie ik ineens had. Alhoewel we iedere dag om 6:30 wakker gemaakt werden was ik zelfs rond 22:30 nog láng niet moe. Toen ik dit besprak met Maike (een van de docenten) kwam ik erachter dat een half uur meditatie gelijk staat aan – bereid je voor – drie (!!!!) uur slaap. Het ís toch wat??!! Meditatie is zo krachtig. Soms waaide, donderde of regende het keihard tijdens de meditatiesessies; dan voelde ik me zo ontzettend “één met de elementen”. Oei, wat klinkt dat zweverig, sorry. Wat Maike ook benoemde is dat chanting onze prana (energie) laat vloeien. Prana is een heel alomvattend begrip: prana zit in de natuur, in communicatie, in jezelf, en ga zo maar door. Het zorgt ervoor dat blokkades in onszelf doorbroken worden (“Shit out, life in”); daardoor kan het soms behoorlijk emotioneel uitpakken. Ik heb van meerdere mensen het volgende gehoord: “Je moet nu wel heel erg zen zijn”. Enigszins is dat waar, maar aan de andere kant wordt er ook een ontzettend grote spiegel voorgehouden. Door middel van yoga, meditatie en chanting open je jezelf, in welke vorm dan ook. Sacha, één van de docenten, had een hele toepasselijke quote tijdens een Yin yogaklas: “We put our issues in our tissues”. Dus, zodra je je tissues volledig openstelt komt er van alles – hoe lang het ook in je lichaam opgeslagen is – vrij. Mensen krijgen regelmatig tranen in hun ogen tijdens Yin yoga.

Tijdens de cursus heb ik twee massages gehad, eentje op dag drie en eentje op dag vijf. Op dag drie had ik voor 15$ de deep tissue shiatsu massage van Leup, een blinde man die dezelfde massage voor 150$ geeft in een resort in downtown Siem Reap. Onder andere Angelina Jolie is een klant van hem geweest – best cool toch ;-) Tijdens mijn eerste cursus had ik dezelfde massage gehad. Deze keer kwam ik in precies dezelfde staat bij hem vandaan: als een zombie, als een drugsgebruiker. Ik kon niet functioneren voor een half uur. Deze man weet echt wat hij doet. Het is alles behalve prettig, het doet zelfs echt… pijn, maar je vóelt gewoon dat hij voelt wat je lichaam nodig heeft. Een aantal uurtjes later gaf Natasha me een Ammett therapie sessie, dat is wat zij doet voor haar werk. Ik moest rechtop staan, me volledig relaxen, en vervolgens drukte zij heel, héél licht met haar vingers op specifieke drukpunten waardoor ik gigantisch naar voren, naar achteren of naar de zijkant bewoog. Ik voelde me net een soort robot. Op een bepaald moment draaide de bovenkant van m’n lichaam via de rechterkant naar beneden. Dat had Natasha, zelfs na 1000 klanten, nog nooit gezien zei ze. Ze legde uit dat ik kennelijk “extremely connected to my emotions” ben. Hm, interesting.

Dag vier werd ik niet fit wakker; ik voelde me ontzettend loom. Ik voelde me echter niet ziek! Natasha legde uit dat het een combinatie moest zijn van Leups massage en haar behandeling. Jeetje, wat is het toch krachtig. Laatst deelde m’n tante Anneke een bericht op Facebook waar ik het volledig mee eens ben: dat een massage een gezondheidsproduct is in plaats van een luxeproduct. Men kan op de lange termijn zoveel profijt opdoen van massages. Zo schijnt het trouwens ook bijzonder goed te zijn voor baby’s om hen dagelijks een zachte massage te geven. Ze ervaren hierdoor veel minder stress.

Dag vijf was ik weer op m’n eigen energieniveau. Ik kwam op een fantatisch idee: om me ook maar gewoon op te geven voor de derde cursus :p Het was niet ideaal, aangezien ik m’n vlucht naar Yangon (Myanmar) zou missen, maar (!) ik vond het idee zo fantastisch dat ik maar gewoon een nieuwe vlucht boekte (weer 150 EUR, oeps). Ik mocht even gebruikmaken van de computer, en ja hoor: alles weer geregeld. Ik was als een kind zo blij. Nu ben ik echt alweer super excited om terug te gaan. Over één nachtje is het weer zover.

De laatste middagklas was een les in duo’s, ik was samen met Viviane. Het was ontzettend leuk en ook gewoon heel grappig. We sloten de les af met een aantal poses en opdrachten in de groepscirkel. We hadden echt een hele fijne groep. Ik heb met name met Patricia (Zwitserland) een hele goede band gekregen, we zaten echt op één lijn. Zij checkt bijvoorbeeld ook of er geen palmolie in bepaalde shampoo verwerkt is ;p Ik heb soms een beetje het (onjuiste) gevoel dat ik de enige op de wereld ben die zich druk maakt over dat soort dingen. Dat gevoel had Patricia op haar beurt ook ;-) Ook met Mark (Engeland), Owen (Engeland) en Viviane (Quebec) heb ik hele goede gesprekken gevoerd.

Echt. Ik raak zo geïnspireerd door dit soort plekken. Tekenen in de art room, lezen over allerlei filosofieën in de bieb, mediteren, gezonde en lekkere maaltijden nuttigen, luisteren naar de Dharma talks van Joel (de oprichter). Zo beschreef Joel de mind eens als een tuin: we moeten onze tuin blíjven bezaaien, oogsten en sproeien, en altijd het onkruid blijven roeien - dan zal hij vanzelf bloeien. Ik vind dat prachtig. Ook vergeleek hij ons emotionele leven met het afstellen van een gitaar: als er één snaar verkeerd afgesteld is, kan het geheel meteen niet meer naar behoren functioneren.

Ik hoor thuis op dit soort plekken – omgeven door dromers, lezers, gezondheidskenners, hippies, filosofen, yogi’s. Ik heb trouwens helemaal een soort van… ‘het licht gezien’ wat betreft mijn toekomstige baan :p Ik wil mensen op een holistische manier gaan helpen, waarbij ik dus echt van alles wil betrekken, zoals psychologie, yoga, meditatie, creativiteit, massages, voeding, etc! Ik ben ervan overtuigd dat we zóveel mensen op deze manier – in plaats van op de reguliere doktermanier – zowel mentaal als fysiek kunnen helen.

Bij de yoga place wordt m’n visie op gezondheid en welzijn echt geaccepteerd; het wordt zelfs gestimuleerd. In Nederland heb ik eerlijk gezegd vaak het gevoel dat met name mijn ideeën over voeding irritant gevonden worden. Natuurlijk ben ik ook geen fan van de mensen die dagelijks zes keer hun “Instafood” en hun “Healthy meals” delen via Instagram e.d., dat gaat allemaal om imago, maar even serieus: waarom zou je je lichaam rotzooi geven als het ook anders kan? Er zijn zoooveel recepten die zo lekker zijn en tegelijkertijd ook zo gezond. Een gezond voedingspatroon maakt ons fitter, sprankelender, sterker, stressbestendiger, en gaaa zo maar door. Ik vind dat iedereen het waard is om zich gezond en goed te voelen. Bovendien moeten we met z'n allen het effect van stress en verkeerd ademen niet onderschatten. Deze kunnen ons ziek maken op talloze manieren. Geef jezelf wat rust. Hecht niet zoveel waarde aan je baan :)

Het gedag zeggen was niet moeilijk, omdat ik wist dat ik gewoon weer terug zou komen, haah! Bovendien zou ik de andere cursisten gewoon nog in town zien. Net voor vertrek maakten we nog wat coole foto’s in de yogahal. Ik kwam erachter dat ik ondertussen gewoon drie minuten in de head stand kan staan! Ik zou hier zo graag zelf les willen geven ergens in de toekomst. Ik zou hier echt maanden (!!!!) kunnen wonen. Ik loop nu echt met het idee rond om volgend jaar of over twee jaar een maand naar India te gaan om een intensieve opleiding tot yogadocent te volgen. De andere cursisten lieten me weten dat ze dat helemaal bij me zouden vinden passen. Dat vond ik leuk om te horen. In de tussentijd ga ik veel lezen, oefenen en stil zijn.

De dodelijke heimwee die ik in Noord-Laos had is nu weer uit m’n hart vertrokken. Daar ben ik blij mee, aangezien ik nog zo’n vijf weken te gaan heb. Ik droom de laatste tijd regelmatig dat ik in de Postwijk aan het rondfietsen ben. Soms fiets ik met een big smile op m’n face; soms schiet ik in tranen omdat ik wenste dat ik nog op reis was. In ieder geval wordt het heel, heel, heel fijn om iedereen weer te zien. Ik heb echt behoefte om met de mensen te zijn die ik door en door ken en die mij door en door kennen.

Veel liefs voor nu,

Nadia