Aussie life

Poeeeee ik weet deze keer even niet zo goed waar ik moet beginnen. Laat ik maar gewoon bij mijn aankomst in Sydney beginnen......

Ten eerste was ik als een kind zo blij dat ik de vlucht had overleefd :P want er was in Taiwan een hele gevaarlijke tyfoon bezig gedurende de avond van mijn vertrek. Zowat alle arriverende vluchten hadden vertraging, en zowat alle vertrekkende vluchten waren gecanceld – behalve de mijne dus. Gelukkig (!!) heb ik inde lucht he-le-maal niks van de tyfoon gemerkt. Toen ik een dag later het nieuws doornam en erachter kwam dat er diezelfde nacht een vliegtuig met 130 inzittenden was gecrasht in Taiwan moest ik wel even slikken.

Anyway, het voelde geweldig om in Australië aan te komen. Ik begreep de wereld weer!!!!!!! Ik kon ineens weer met iedereen praten, ik begreep de borden die me de weg moesten wijzen, ik begreep wat voor eten en drinken ik kocht, en ga zo maar door. Wat ik ook met veel liefde omarmde was de frisheid (+/-18 graden). Ik was wel een beetje klaar met die Taiwanese 33 graden en >90% luchtvochtigheid ;-) Ik verbleef mijn eerste nachten in Collaroy Beach. Binnen een halve minuut lopen vanaf mijn hostel was ik op het strand: heerlijk!!! De zonsondergang was iedere avond waanzinnig... waanzinnig gewoon! Al na twee dagen werd ik helemaal een beetje bang: ik zou hier kunnen wonen. Je wordt hier gewoon bedolven met leukheid en laid-backheid. In de supermarkt hoor je vreemden gewoon “no worries, doll!” en “ah, thank you, love!” tegen elkaar zeggen. Hoe gezellig is dat???!!!

Toch kwam ik erachter dat Sydney niet helemaal de juiste plek was om te starten met m'n trip. Het is er nog “winter”, dus iedereen is er voornamelijk aan het werk. Daarom bedacht ik dat het wel een handig plan zou zijn om naar Cairns (het noorden van de oostkust) te vliegen. Zo gezegd zo gedaan, dus daar stond ik weer met m'n rugzak op de luchthaven. Cairns is vergeleken met Sydney miniscuul en het heeft een hele andere sfeer. Cairns lijkt zo'n beetje overgenomen door backpackers. Je kan er helaas niet zwemmen, omdat de haaien je dan grijpen. Tsja, dat willen we niet... Anyway, in Cairns kwam ik in contact met Alex. Hij wilde een outback trip richting Darwin gaan doen met twee 4WDs. Nou, iedereen die mij een beetje kent zal begrijpen dat ik intens enthousiast was over dat idee en dat ik hoe dan ook mee wilde. Dat mocht :D Maar!!!!! We hadden allebei nog steeds niet de Great Barrier Reef gezien...... Dus, de dag voor vertrek zijn we met een excursie de oceaan opgegaan. Het was een prachtige boot met een fantastische crew. Toen we uitleg kregen over het duiken – het snorkelen spreekt voor zich natuurlijk – werd ik met de minuut zenuwachtiger :P Ik had nog nooit gedoken!!!! Dusssss het was wel een beetje spannend. Dat werd alleen maar versterkt toen ik naar de mensen keek die in een eerdere groep zaten: een aantal mensen kwam in vollllle paniek boven water. Aaaahhhh als dat maar niet bij mij zou gebeuren!!!! Oké, toen moest ik er toch echt aan geloven. Ik en Alex werden in het water naar beneden genomen door een instructeur. Ja, en toen begon de meest verschrikkelijke oorpijn ever. Wie heeft er wel eens diep gedoken? Dan weet je misschien hoe het voelt. Mijn god. Maar gelukkig (!!!) ging het helemaal weg toen we weer even naar boven gingen en vervolgens langzamer naar beneden doken :D Zo, daar waren we dus. In de oceaan. Geen geluid, alleen je eigen adem. Wat een nieuwe en wonderschone wereld. De vissen zien eruit alsof ze rechtstreeks uit een kleurplaat van mijn kindertijd komen – zo bright. En het koraal leeeeft, het ademt zo ontzettend gracieus. Ik kan het eigenlijk niet onder woorden brengen. Wat ik ook zag was een vis die een stuk plastic uithoestte :( Lieve allemaal, we moeten goed voor onze natuur zorgen :( Na het duiken kregen we een uitgebreide lunch die me aan oma deed denken: ik zat net zo vol, en het was bijna net zo lekker ;-) Daarna konden we nog een tijd snorkelen. Het was een prachtdag.

Sorry, ik merk dat dit een hele lange blog gaat worden :P Respect voor degene die doorzet!!!!!

Een dag later startte de trip naar Darwin. De groep bestond uit mijzelf, Alex (Duits, 24), Max (Duits, 20), Clemens (Duits, 27) – wat een hoop Duitsers hè? – Maggie (USA, 24), en John (Aussie, 40). Alex en John kenden elkaar al wat langer. Ik vond het superchill dat John mee was. Hij kende het gebied al, het was fijn om iemand mee te hebben die wat ouder was, en hij deed me gewoon ontzettend aan m'n vader denken :) Haha en dan rijd je ineens over Big Meal Road!!!!!! Was een grapjassen, die Australiërs. Helaas kregen we al snel autoproblemen: een serieuze gaslek in Johns auto. Het betekende dat we terug moesten rijden naar een dorpje (Yungaburra) waar een mechanic zou zijn. Daar zaten we twee nachten vast! Ach, het was gezellig, we hebben ons vermaakt, dus het was wel best ;-) Max en ik hadden bijvoorbeeld bij een lake gewoon een kano 'geleend' die aan de oever lag, en daar zijn we even een tochtje mee gaan maken :P

Toen de auto weer gemaakt was moest er een serieuze beslissing gemaakt worden: welke route we zouden nemen. De ene zou gevaarlijker zijn dan de andere. De gevaarlijke route zou hele grote problemen opleveren als een auto kapot zou gaan, of als iemand gewond zou raken door bijvoorbeeld een slang... Toch had de gevaarlijke route gewonnen ;-) Tsja, en toen kwamen we – eindeloos luisterend naar Land Down Under ;-) – uiteindelijk toch wel echt in een andere wereld terecht: iedere +/- 300 km passeerden we een dorpje (eentje heette Hell's Gate, brrrrrrhh) bestaande uit zo'n vier personen. Hier zag ik een ty-pi-sche Aussie guy – inclusief hoed natuurlijk – zijn 200 liter tank met benzine vullen terwijl hij in een opperste Aussie slang “Hi mate, how's it goin?” zei. Hij kon rechtstreeks uit een film gehaald zijn. Wat we veel zagen waren (doodgereden) kangoeroes. Maggie, Alex en Max bleeeven maar dezelfde grap naar me maken: “How about a nice burger tonight, Nadia?”. De avonden waren heel gezellig. We zorgden met elkaar voor het avondeten en daarna maakten we kampvuurtjes. Ik en Alex sliepen meestal op de auto. Een 5-sterren hotel is er niks bij :D Het voelde gedurende deze dagen echt alsof we de enige mensen op de wereld waren.

Uiteindelijk kwamen we weer in een wat bewoondere wereld terecht: een wereld bewoond door Aboriginals. Er wordt gezegd dat men op afstand van deze mensen moet blijven, omdat ze benzine, geld en alcohol stelen. In hun ogen is alles van iedereen, en daarom is 'onze benzine' ook hun benzine :) Een lokale politieman – ook een figuur die je zo uit een film kan halen – hielp ons op weg naar een illegale (!) camp spot, zodat we niet lastiggevallen zouden worden. Paradoxaal hè? Heel veel Aboriginals, voornamelijk degenen die in contact zijn met de 'westerse wereld', zijn constant dronken. Ze zien er niet goed uit en ze hangen de hele dag maar een beetje rond. Ik vind het zo verdrietig dat ze op deze manier leven. Misschien denk je nu “ze doen het toch echt zelf”, maar het ligt echt wat gecompliceerder. In bepaalde dorpjes heb ik zelfs allerlei posters gezien voor suicide prevention. De rate daarvan ligt heel hoog binnen de aboriginalbevolking. Het is voor een westerling helaas niet aan te raden om met de 'verwesterde' Aboriginals te praten, dat doe ik dan ook maar niet. Wat ik wel echt mega mega MEGA graag zou willen, is om een paar dagen te wonen met een hele nog pure aboriginalstam. Ik wil alles over hun denkwijze weten. John vertelde dat de pure aboriginal kids heel dicht bij de natuur staan. Zo zal een rivier altijd krokodillenvrij zijn als er abo kids rondzwemmen. Ze kunnen de stinkende bek van de salties van een afstand ruiken. Hoe cool is dat? FYI, er zijn twee soorten kroks: freshies nemen je vinger; salties nemen je lichaam.

Nou, uiteindelijk kwamen we bij de Daly Waters pub aan. Dit is de oudste pub van het Northern Territory, de provincie waar Darwin ook in ligt. Ik bevond me wederom in een filmset. Vanaf daar reden we verder richting Katherine en Litchfield, een national park. Hier waren we de droogte kwijt en zeiden we hallo tegen het tropische klimaat :D Deze tijd stond in het teken van mooie wandelingen, hot springs, Nimbiluk gorge, Edith falls, waterholes en cliff jumping. Gedurende een nacht verbleven we op een echte camping. Wat een LUXE. Dat was echt even geweldig. We kregen een informatieve presentatie van een ranger voorgeschoteld, we aten 's avonds een heerlijk maaltje, en 's nachts sliepen we op een picknicktafel – ook wel weer eens prettig om een nacht door te brengen zonder gevaar om van de auto af te rollen :P

En toen ineens waren we in Darwin!!!!! Dit was een heeeele aparte ervaring. Het was niet zo gek als vorig jaar – toen ik in Botswana twee weken NIKS van civilisation had gezien – maar het was alsnog apart om bijvoorbeeld op een tweebaansweg te rijden, verkeerslichten te zien, eindeloze reclameborden te zien, etc. In het hostel voelde ik me even net een koningin hwahhahah... er was een warme douche, een spiegel, een sink: wat een comfort. Darwin is een prachtstad. Het is hier iedere dag hetzelfde weer: 31 graden met een strakblauwe lucht. De kranten zijn grappig. Ieder, letterlijk ieder artikel betreft wel een krokodil :P Ze zouden het beter Croc News kunnen noemen in plaats van NT news.

Wat ga ik nu doen??? Ik weet het even niet!!! Ik denk dat ik weer een vlucht naar Cairns pak, om vervolgens naar het zuiden te reizen. Mijn broertjelief denkt eraan om naar Australië te komen. Woeehhhoeeeee!! Die zou ik dan over een paar weken in Sydney kunnen oppikken :D

Nu ben ik voorlopig weer klaar met schrijven. Op Facebook zijn wat foto's te vinden!!! Hier duurt het uploaden me te lang :P